Rozdział szósty

{muzyka}

Wzrok Justina stał się ciężki, jakby nosił w sobie jakieś brzemię, coś, czego nie mógł z siebie wyrzucić. Każdy nerw w jego ciele napiął się jak struna, podobnie było z mięśniami na twarzy. Szczękę zacisnął tak mocno, że aż drgała. Na zmianę zginał i rozprostowywał palce. Przez dłuższy moment skupiał swoje oczy w jednym miejscu.

Był w transie, jakby myślał o czymś trudnym dla niego. Emocje tak szybko zmieniały się na twarzy chłopaka, że Shailene miała wrażenie, że ogląda film w przyśpieszonym tempie. Bała się, że wybuchnie. Pociągnęła go za rękaw bluzy, chcąc zwrócić na siebie jego uwagę. Spojrzał na nią leniwie i krótko.

- Idź do samochodu - rozkazał i wcisnął kluczyki w dłoń szatynki. - Zaraz wracam.

Obserwowała jak sylwetka Justina się oddala. Mogła jedynie wyobrażać sobie, co zamierzał zrobić. Nie miała jednak ochoty na to patrzeć. Posłuchała go, a kilka minut później siedziała już w aucie.

Dystans między nim, a brunetem diametralnie szybko się zmieniał. Kiedy był już wystarczająco blisko, zatrzymał się i odchrząknął. Tyler przez moment próbował ogarnąć, co dzieje się wokół. Uniósł głowę i zaczął błądzić zamglonym wzrokiem po twarzy szatyna. Mina Justina nie zwiastowała nic dobrego. Harris podparł się o krawędzie stołu i wstał ostatkiem sił. Alkohol powoli dawał się we znaki.

- Kochanek Shail, we własnej osobie! - powiedział nieco za głośno, bo najwyraźniej jego mózg nie kontaktował za dobrze. Klasnął energicznie w dłonie i ukłonił się przed nim teatralnie.

- Posłuchaj szczylu - warknął Justin. Nie zamierzał owijać w bawełnę. - Mam w dupie to, co jej powiedziałeś, ale ktoś powinien wytłumaczyć ci, mój drogi - kontynuował, nieco spokojniejszym tonem. Kątem oka zauważył jak ten drugi brunet, szykuje się do pomocy, w razie czegoś. - Nie daje się kobietom powodu do płaczu.

- Kim jesteś, żeby mnie pouczać? - zaśmiał się Tyler i ten tekst najwyraźniej rozbawił go do tego stopnia, że zgiął się w pół i złapał za brzuch.

- Twoim najgorszym koszmarem - wywrócił oczami szatyn. Cholernie irytowało go zachowanie bruneta, co dodatkowo potęgowało jego złość. Tyler momentalnie wyprostował się jak sprężyna i spojrzał na towarzysza pogardliwie, by sekundę później prychnąć pod nosem. Justin nie wytrzymał. Dwa szybkie kroki w przód i znalazł się na tyle blisko, aby złapać za skrawek koszulki Harrisa, i spojrzeć mu głęboko w oczy. Może i był narwany, ale kiedy uderzał w niego gniew, nie umiał się pohamować. Nawet nie próbował. Z chęcią da nauczkę temu gówniarzowi. Istniało małe prawdopodobieństwo, że Tyler wreszcie się czegoś nauczy. Bo najlepszą lekcją jest życie.

- I co uderzysz mnie? - brunet ponownie zaśmiał się gardłowo i lekceważąco. Już otwierał usta, w celu powiedzenia czegoś, ale pięść Justina okazała się szybsza. Głowa Harrisa, aż odskoczyła na bok. Był tak zdezorientowany, że o mało nie stracił równowagi. Spojrzał na Justina z rządzą mordu w oczach. Otarł kciukiem wargę, z której momentalnie pociekła mała strużka krwi. Przyszykował się do ataku. Próbował ustać w miejscu, ale zamiast tego chwiał się na boki. Ponad to obraz troił mu się przed oczami. Pierwszy raz pożałował, że wlał w siebie tyle alkoholu. Ruszył do przodu niczym zwierze, lecz Justin w odpowiednim momencie złapał jego rękę i wykręcił ją. Tyler jęknął z bólu.

- Jesteś winien przeprosiny Shailene - szepnął mu na ucho, po czym poluzował uścisk. Nie mógł jednak zostawić publiczności, bez wspaniałej sceny zakończenia. Najprawdopodobniej w innych okolicznościach już dawno by wyszedł, ale tym razem miał ochotę poniżyć bruneta jak tylko się dało. Ponownie zacisnął pięści na jego bluzce, tym razem unosząc go do góry, a później tak po prostu go wypuścił. Kilkudziesięcio kilowe ciało z impetem uderzyło o stół, łamiąc go na kawałki. W pomieszczeniu rozległ się hałas tłuczonego szkła oraz drewna. Z ust Tylera wydostała się wiązanka przekleństw, ale był zbyt obolały by wstać i dalej walczyć, jak na mężczyznę przystało.

Szatyn zaśmiał się, wzruszywszy ramionami. Teatralnie otrzepał ubranie z niewidzialnych pyłków. Dostrzegł, że wokół nich zebrało się spore grono ludzi, w tym Connor. Wydawał się jednak zbyt sparaliżowany, aby zareagować. Z zaplecza wybiegł jakiś mężczyzna, krzycząc, że policja jest w drodze. Justin uśmiechnął się do niego przepraszająco i sięgnął do kieszeni, z której wyciągnął portfel. Rzucił na blat parę banknotów o wysokich nominałach i zanim wyszedł, oznajmił:

- To powinno pokryć szkody.

{muzyka}

Pustym wzrokiem wpatrywała się w krajobraz za szybą, nie mogąc poskładać myśli w kupę. Czuła się okropnie. Była smutna, przygnębiona i jednocześnie zła. Ciało szatynki drgnęło, gdy drzwi od strony kierowcy otworzyły się, przez co do środka wleciało chłodne powietrze. Ocknęła się z amoku i spojrzała na wściekłego Justina. Jego klatka piersiowa unosiła się i opadała gwałtownie, przypominając fale zderzające się z brzegiem. Dodatkowo miał wypieki na twarzy, co w pewnym sensie dodawało mu uroku.

Pragnęła spytać, co wydarzyło się w barze, po tym gdy wyszła. Widząc jednak, w jakim stanie jest chłopak, postanowiła milczeć. Nie chciała wszczynać kolejnej awantury. Miała dość jak na jeden dzień. Marzyła o tym, by jak najszybciej znaleźć się w domu i o wszystkim zapomnieć.

Szatyn w milczeniu odpalił silnik i wyjechał czerwonym Audi na opustoszałe ulice Seattle. Shailene zorientowała się, że dochodzi północ. Księżyc w całej swojej okazałości zawisł na niebie w towarzystwie żarzących się gwiazd. Zewsząd otaczały ich ciemne lasy, a jedyne światło stanowiły lampy samochodu.

- Więc ty i Tyler to coś poważnego? - spytał niespodziewanie chłopak, kompletnie zbijając szatynkę z tropu. Nawet na nią nie spojrzał. Zmarszczyła brwi. Nie było szans na to, że zacznie mu się zwierzać ze swojego życia miłosnego. Nie teraz i na pewno nie w przyszłości.

- Dlaczego cię to interesuje?

- Bo to palant - wzruszył ramionami i potrząsnął głową z nie do wierzenia. Shail spojrzała na niego jak na idiotę. Justin był ostatnią osobą, która powinna wypowiadać się na ten temat.

- A ty może nie? - prychnęła, wlepiwszy wzrok w swoje idealnie spiłowane paznokcie.

- Nie zaprzeczam - mruknął stanowczym tonem. Przez cały ten czas brązowe tęczówki skupiał na rozciągającej się przed nim trasie. - Mimo wszystko, na pewno bym cię tak nie potraktował.

Wyczuła w jego głosie coś na wzór troski. To było całkiem słodkie, że powiedział jej coś takiego. Nie mniej jednak nie miała pojęcia, co mógł mieć na myśli.

- Przestańmy grać, w co by było gdyby - poprosiła, opierając czoło o szybę. Justin uszanował to, znikomo kiwając głową. Shailene zdawała sobie sprawę, że dojechanie do domu zajmie im przynajmniej piętnaście minut. Nie zamierzała spędzać ich w tej męczącej ciszy. Musiała coś wymyślić. Pomysł, na który wpadła, w tamtym momencie wydawał się idealny. Postanowiła przetestować trochę przyjaciela swojego brata. Alkohol nadal krążył w jej żyłach, przez co stała się odważniejsza. Niespodziewanie ulokowała dłoń na udzie Justina. Ciało chłopaka momentalnie zesztywniało, gdy ręka dziewczyny powoli przesuwała się do góry. Reakcja towarzysza wywołała na ustach Shail szeroki, triumfalny uśmiech.

Samochód zahamował gwałtownie, powodując, że drobne ciało Queen z impetem poleciało do przodu. Spojrzała gniewnie na Justina, ale on również nie wydawał się zadowolony.

- Wysiadaj – rzucił krótko. Shailene przełknęła ślinę, bowiem w jej gardle narosła ogromna gula. Nie wiedziała, co robić. Przeraził ją, jego władczy ton. Nie chciała wykonywać polecenia szatyna, ale to mogłoby pociągnąć za sobą gorsze konsekwencje. Bała się, bo znajdowali się pośrodku pustkowia. Czego powinna się po nim spodziewać? Nie umiała odpowiedzieć na to pytanie, bo tak naprawdę nie znała Justina. Zdążyła zauważyć, że jest narwany, ale mimo to, potrafi ukazać dobre oblicze.

Wreszcie odważyła się i wyszła na zewnątrz. Szatyn uczynił to samo, okrążył auto i stanął naprzeciwko. Przez kilka minut wpatrywał się w partnerkę, bez mrugnięcia okiem. W blasku księżyca jego brązowe tęczówki były jeszcze bardziej hipnotyzujące, niż kiedykolwiek. Wodziła za nim wzrokiem, obserwując każdy, chociażby najmniejszy ruch chłopaka.

Nieoczekiwanie ruszył naprzód. Dystans między nimi zmniejszał się niebezpiecznie szybko, a serce Shailene na samą myśl o tej bliskości, podskoczyło do gardła. Zrobił ostatni krok, gdy znalazł się na wyciągnięcie ręki. Pochylił się ku niej, bowiem wciąż przewyższał ją o paręnaście centymetrów. Pachniała mocnymi, damskimi perfumami.

- Chcesz się bawić, w porządku - mruknął wprost do ucha Shail, zawadzając wargami o jego płatek. Wyprostowała się automatycznie i poczuła jak wzdłuż jej kręgosłupa galopuje stado dreszczy. – Ale zrobimy to na moich zasadach - powoli przebiegł palcami po ramieniu dziewczyny, kierując się w dół. W końcu złapał ją stanowczo za biodra i przycisnął do maski samochodu. Następnie obie dłonie ulokował po obu stronach głowy Shailene. Udawała niewzruszoną faktem, że ją uwięził. Zadarła podbródek do góry i tym samym mogła podziwiać idealną linię szczęki chłopaka. Bezwiednie zagryzła wargę, co widocznie zmotywowało go do działania. Ciepłe wargi Justina zaczęły wypalać ścieżkę na skórze szyi Shail. Przez jej ciało przelała się przyjemna fala pożądania.

Nie była pewna czy to przez alkohol, ale w tamtym momencie miała ochotę go pocałować. Cholera czy zawsze musiała mieć takie zachcianki? Nie wiedząc czemu, złapała go za koszulkę, przyciągając jak najbliżej się dało. Dzieliły ich zaledwie milimetry. Justin z góry patrzył na wargi dziewczyny, rozchylając powoli swoje usta. Spokojnie czekała na to, co ma się zdarzyć. Przechyliła głowę i zamknęła powieki, chcąc oddać się tej rozkoszy. Pragnęła tego tak bardzo…

Gdzieś z ich prawej strony dobiegł dźwięk łamanej gałązki. Shailene natychmiast odwróciła głowę w tamtym kierunku. Wstrzymała nawet oddech, nasłuchując. Kolejny trzask, tym razem głośniejszy, niczym dźwięk łamanej na kolanie gałęzi.

- Sprawdzę to - westchnął poirytowany Justin. Ruszył w głąb ciemnego lasu. W sumie powinien się cieszyć, że tak to się skończyło. Co on sobie w ogóle wyobrażał? Obiecał sobie, że nigdy, przenigdy nie zbliży się w takim stopniu do Shailene. Był wściekły na siebie, za okazanie słabości. Wystarczyło, że zaczęła z nim pogrywać i od razu nie wytrzymał. Typowy facet.

- Justin jebany idiota Bieber - mruknął sam do siebie. Odpychał ręką gałęzie, które z trzaskiem odskakiwały z powrotem na swoje dawne miejsce. Zmrużył oczy, by móc cokolwiek zobaczyć w tych ciemnościach, ale nawet to nie pomogło. Cóż, najwyraźniej po prostu im się przesłyszało, a on był zbyt wyczulony pod tym względem.

Zawrócił. Chciał wsiąść do auta i jak najszybciej dojechać do domu. Wokół rozległ się krzyk. Wiedział, że należał do Shailene. Przeklął się w myślach za zostawienie jej samej. Przemieszczając się tak szybko, jak tylko mógł, przedzierał się przez gęstwinę drzew. Cieniutkie gałęzie łaskotały go po twarzy, pewnie pozostawiając po sobie ślady. W tamtym momencie nie dbał o to. Uchylił się, niemal przewracając, w celu uniknięcia zderzenia z nisko zwisającym konarem. Dziwne, że zapuścił się tak daleko. Puszysta kołdra liści i połamanych gałęzi trzeszczała pod naporem jego ciężkich butów.

Wybiegł z lasu cały zdyszany. Musiał podeprzeć ręce na kolanach, by nabrać w płuca świeżego powietrza. Nie wiedział, jaki dystans pokonał, ale zrobił to w zastraszająco szybkim tempie. Jego tęczówki fruwały po okolicy, niczym ptak, który szuka miejsca na odpowiednim drzewie. Zatrzymał spojrzenie na Shailene, która opierała się o maskę czerwonego Audi z obojętnym wyrazem twarzy. Była cała i zdrowa.

- C-co co się stało? - wyrzucił z siebie na jednym tchu. Dziewczyna wzruszyła ramionami. - Krzyczałaś bez powodu?

- Pełno tu robactwa - wykrzywiła buzię w grymasie. Justin przewrócił oczami w dramatycznym geście, nie pozostawiając wątpliwości, co sądził o jej zachowaniu.

- Możemy wracać do domu - powiedział, kiedy jego ciało przestało drgać od nadmiernego wysiłku. Obszedł pojazd dookoła i otworzył drzwi kierowcy. Shailene powiodła za nim wzrokiem z rozczarowaną miną.

- Nie zamierzasz dokończy tego, co zacząłeś? - spytała, nie zdając sobie sprawy, jak desperacko zabrzmiała. Pokręcił głową i bez słowa wsiadł do samochodu. Z niewiadomego powodu zrobiło jej się przykro. Naprawdę potrzebowała bliskości, po tym jak potraktował ją Tyler. A Justin wydawał się wspaniałym kandydatem. Wysportowany, przystojny i pociągający. Dlaczego jej odmówił?

Wsiadła z powrotem do auta, z naburmuszoną miną. Na kilometr było widać, że nagle cały jej humor prysł, jak bańka mydlana. Tępo wpatrywała się przed siebie, obiecując sobie, że przez całą drogę nie odezwie się do Justina. Ba, nawet na niego nie spojrzy!

Uświadomi mu, co stracił.

Zaciskał dłonie na kierownicy tak bardzo, że aż pobielały mu kłykcie. Starał się oddychać równomiernie, chociaż rozsadzało go od środka. Zerknął przelotnie w lusterko, a jego odbicie wcale go nie ucieszyło.

Kierowca innego samochodu zmierzał prosto na nich.

~*~ 

TA DAM! Wreszcie jakiś moment między Shailene, a Justinem! Pewnie mnie zabijecie, że tak to urwałam, ale cóż... wszystko ma się dziać powoli! Tak jak obiecałam, wreszcie zbliżamy się do akcji! Jak myślicie to coś poważnego? A może Justinowi tylko się wydaje?

Jejku dziękuję wam za 36 komentarzy pod ostatnim rozdziałem i ponad 14 tysięcy wejść. To wszystko świadczy o tym, że Opiekun powolutku zbiera większe grono najlepszych pod słońcem czytelników. Wiem, że już o tym wspominałam, ale JESTEŚCIE NAJLEPSI! I tak, będę to powtarzać zawsze i wszędzie!
Jak pewnie zauważyliście zmieniłam szablon, co o nim sądzicie? Ja jestem nim zachwycona, chociaż męczyłam się nad nim kilka godzin. Liczy się jednak efekt końcowy!
Dodatkowo Opiekun ma nowy ZWIASTUN, który moich zdaniem jest idealny, nie zdradza za wiele, ale można snuć domysły! Musicie go koniecznie obejrzeć!
Nie zapominajcie o tweetowaniu z hasztagiem #OpiekunPL, sprawdzam to na bieżąco. Jeśli jesteście zainteresowani wszelkimi nowościami i spojlerami, zaobserwujcie @OpiekunPL.
Czekam na wasze komentarze i do następnego! :*

Zapraszam na dwa fanfiki, które w szczególności przypadły mi do gustu SCHOOLTRIP & STARS (po prostu się w nich zakochałam). Zajrzyjcie też na HAUNTEDBIEBER, CLAIMEDPL, INCOMPREHENSIONN :)

P.S Dzisiaj Nick Jonas na głośnikach!